रविवार, 13 जनवरी 2008

चित्र

ऑफिसपासून जवळच असलेल्या 'जहाँगीर आर्ट गॅलरीत' प्रसिद्ध चित्रकार गोपाल स्वामी खेतांची (Gopal Swami Khetanchi) यांच्या चित्रांचं प्रदर्शन होतं. प्रदर्शन स्त्रियांचे सोळा "श्रृंगार" या विषयावर आधारित होते. अक्षरशः डोळ्यांची पारणे फेडणारी ती चित्रे पाहताना देहभान हरपत होतं. चित्रातील स्त्री चं सौंदर्य, त्यांची राजेशाही आभूषणं, रेशमी वस्त्रांचा तलमपणा... सगळंच अद्‍भूत आणि काव्यमय... जाणवत राहिल्या केवळ रंगांतून उमलणाऱ्या, मनाला स्पर्शणाऱ्या... आनंदाच्या लाटाच लाटा....

(सर्व चित्रांचे सर्वाधिकार श्री
गोपाल स्वामी खेतांची (Gopal Swami Khetanchi) यांचे आहेत. कवितेचं उत्तम तऱ्हेने रसग्रहण करता यावं यासाठी फक्त त्यांची चित्र दर्शवली आहेत.)


तुझी मोहक काया
जणू रंगांची किमया
कधी असे सख्यांचा संग
कधी भासे स्वतःमध्ये दंग
नेत्रात दाटलेली लज्जेची चाहूल
वेडावीते मज तुझे मेंदीचे पाऊल
संदेश वाचता उमटे
हलकेच मुखावरी स्मित
सखे तू... चांदणफूल
सखे तू.. चांदणफूल...


गर्भरेशमी वस्त्रे तुझी
तुजवर मोत्यांची उधळण...
डौल तुझा मोराचा
तूच मोरपीस... सखे तूच मोरपीस..

नयन तुझे आरस्पानी
कमलदलाची.. जणू कहाणी
वाऱ्यात मिसळूनी वाहे
तुझ्या रूपाची कस्तूरी
तू प्रसन्ना.. तू नाजूका..
जणू वेलींवर फुलली जाई...




सौंदर्याची परिभाषा तू
तू एक पहाटस्वप्न..
सखे... तू एक पहाटस्वप्न...

तू आहे प्रत्यक्ष की आहेस भासमान
भास आभासाच्या क्षितीजावर
तू एक चंद्रकोर
तू सूवर्णा.. तू केतकी..
मनात दाटलेले इंद्रधनूते रंग किती
विस्मरण होईना तुझे कसे
तू गूढ..... तू अनिवार ओढ
सखे तू अविस्मरणीय चित्र
सखे तू अविस्मरणीय चित्र.....

1 टिप्पणी:

Unknown ने कहा…

Ratna ji
Thank you for writings such a beautiful poem on my paintings. I really appreciate it.
We (my wife & me ) do not know marathi, but got the message conveyed in the poem.

Thanks again

Khetanchi