जमाखर्च

भविष्याच्या शोधात धावताना
तुझा वर्तमान तर जगायचा राहून जात नाही ना ?
सृष्टीत चैतन्य जागवत वसंत आलाय
दूर बघ कोकीळ गातोय
हे सगळं अनुभवायचं
राहून तर जात नाही ना ?

तुझी लेक ही करीत असेल हट्ट
भातुकली खेळ माझ्याशी म्हणून,
तिनेच केलला खोटा खोटा स्वयंपाक
तिच्याच खेळण्यांतून खाताना
तिचे आनंदाने चमकणारे डोळे पाहणे
कधी राहून तर जात नाही ना ?

तुझ्याही अंगणातील रोपांवर
फुलत असतील फुले
त्यांना पाणी घालता घालता
त्यांच्यावर प्रेमाने हात फिरवताच
त्यांना तृप्त होऊन डोलताना पाहणे
कधी राहून तर जात नाही ना ?

मनात चांदणं घेऊन
कुणी तुझ्या जवळचं
पाहत असेल तुझी वाट एकांतात,
त्याच प्रतिक्षेत त्या कोमल क्षणांचं
हळूवारपणे फुलणे
कधी राहून तर जात नाही ना !

अशा किती गोष्टी
राहून जातात करायच्या यादीत...
मग परतायची वेळ होते
अन् आपण करू लागतो जमाखर्च आयुष्याचा....


जमेच्या बाजूत जमा असतात आपल्याकडे
आपल्या यशाचे काही चमकदार तुकडे
आणि खर्चाच्या बाजूत असते
आयुष्यभर दिसूनही
अनुभवता न आलेले
अबोल स्वरांचे चांदणे....