अंतिम सत्य

मृत्यू हेच जीवनाचं "अंतिम सत्य"....
मृत्यूलाच प्रियकर मानून त्याच्या भेटीसाठी आतुर झालेल्या मनाची ही कविता...


जेव्हा येशील कधी अचानक,
आसमंत हा स्तब्ध असेल,
पण...

ह्या डोळ्यांत असेल
प्रतिक्षा.... फक्त तुझीच...

माझ्याही नकळत
तुझ्या दुनियेत जाताना,
सगळ्या संवेदना धुक्यात विरत जाव्यात...
निरर्थक जीवनाचा केंद्रबिंदू होऊन
माझं अस्तित्व शुन्य करताना...
अनेक ह्लदयांची हळूवारे स्पंदने
तूला थांबवू पाहतील...
माझ्या नेत्रांतील तुझे प्रतिबिंब
अनेकांच्या मनात अश्रुकण शिंपत जाईल...
पण त्या वेडया मनांना
कशी दिसणार..
तुझ्याकडे ओढणारी माझी अगतिक पाऊले...
माझ्यासाठीच तू वाटेवर जपलेला
नक्षत्रांचा सडा....
अन..
अखरेच्या मैफलीत
बासरीच्या सुरात
हळूहळू विरघळणारं
माझं अस्तित्व
निशब्दपणे !