मुक्तांगण

सहजासहजी मोडता येत नाहीत आपल्याला
आपणच उभारलेल्या
आपल्या भोवतीच्या अदृश्य चौकटी...

चौकटी कधी साध्यासुध्या, कांतीहिन, करकरणाऱ्या चौकटी कधी
गर्भश्रीमंत, सुवर्णजडित, लखलखणाऱ्या...

चौकटींचा मान मोठा...
चौकटींना भाव मोठा...
चौकटींपुढे आतली चित्रं... पालापाचोळा

पाचोळ्याने मग विचारायचं नसतं...
चौकटीतच भिरभिरायचं असतं...
मळलेल्या वाटांवर पावलं टाकत
आंधळेपणानं चालायचं असतं...

चौकटीतली चित्रं छान, सुबक, देखणी
तरीही कधी कधी निर्जीव भासतात
देऊन स्वत्वाचं दान
गुलामीच्या साखळ्या त्यांच्या पायात असतात...

मग... चित्रांनाच कधीतरी भान येतं...
चौकट ओळखण्याचं...
चित्रांनाच कधी बळ मिळतं
चौकट मोडण्याचं...

कोंडू पाहणाऱ्या चौकटीते बांध फोडून
अशीच जीवनसरिता वाहू दे ...
मुक्त श्वास लाभो लाखमोलाचा
अवघं जीवन
मुक्तांगण होऊ दे...
मुक्तांगण होऊ दे...