तुझ्यातील साधेपणा
मनास स्पर्शतो...
कस्तुरीचा गंध कधी
मृगास का कळतो....
रंगरूपा पलीकडे
मनाची दृष्टी....
ज्ञाताच्या पलीकडे
भावनेची सृष्टी...
कर्मावर तुझी आत्मिक निष्ठा
नित्य संयमी देहबोली
खुपसे काही बोलूनही
काही अबोलीच्या कळया
जपलेल्या अजुन मनाच्या तळी...
फुलू दे त्या कळया
व्यक्त होत रहा शब्दांतून
चैतन्याचे झरे मग बघ
वाहतील जणू तव प्राणांतून...
दोन घडींची संगत जरी
जगणे झाले मम जन्माचे...
लाभली ओंजळ मज स्वप्न्फुलांची
सांग फेडू कसे...ऋण या क्षणांचे...
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें